Zodra de zomervakantie nadert, zie je het overal: mensen die vooruitkijken naar even weg, naar rust, naar samen zijn. En juist in die verwachting, die voorpret, zit iets waardevols verscholen. Wat me steeds weer opvalt in mijn werk als uitvaartbegeleider, is hoe vaak vakanties een belangrijke rol spelen in de verhalen die nabestaanden delen.
In afscheidsdiensten komen ze vaak voorbij: foto’s van verre reizen, de zon op het gezicht, blije kinderen met zand tussen hun tenen, een geliefd uitzicht of die ene plek waar iemand helemaal zichzelf kon zijn. Soms zit de herinnering in een simpel ritueel — elke zomer naar hetzelfde huisje in Frankrijk, altijd die eerste cappuccino op het vliegveld, of een wandeling in de bergen met rugzak en verrekijker.
Zelf denk ik dan aan mijn ouders, die als horecaondernemers maar één keer per jaar echt vrij waren. Twee weken Mallorca, jaar in jaar uit. Daar kwamen ze tot rust. Daar lachten ze. Daar waren ze gewoon man en vrouw, en hadden we als gezin quality -time. Die vakanties staan als lichtpuntjes in mijn geheugen gegrift.
Je ziet het terug in afscheidsdiensten. Niet alleen in de verhalen en foto’s, maar ook in de sfeer. Een rouwkaart met palmbomen, een playlist met fado of Franse chansons, een tafel vol tapas, spekkoek of Italiaanse borrelhapjes. Laatst maakten we in het rouwvervoer zelfs iets bijzonders mee: een vrouw die in haar eigen camper haar laatste reis maakte. Het was een ode aan wie zij was, het paste zó bij haar.
Vakantie is meer dan een paar weken weg. Dus als je deze zomer op pad gaat, hoe klein of groot ook, geniet dan volop. Maak herinneringen, voor jezelf én voor elkaar.
Fijne vakantietijd!
Reactie plaatsen
Reacties